Glioblastoom

Patiënten met een glioblastoom hebben meestal klachten van hoofdpijn, braken, gedragsverandering, neurologische uitval en/of epilepsie en die over het algemeen snel erger worden (weken tot het stellen van de diagnose). Het glioblastoom is meestal goed te herkennen op een MRI-scan van de hersenen, maar kan lijken op andere tumoren zoals hersenuitzaaiingen of een lymfoom of op ontstekingen. Daarom is om de diagnose te stellen altijd een operatie of een biopsie nodig.

Hoe vaak komt het voor?

De incidentie van het glioblastoom is ongeveer 3-4 nieuwe gevallen per 100.000 inwoners/jaar.

Glioblastomen worden onderverdeeld in verschillende soorten, afhankelijk van bepaalde DNA-afwijkigen in de tumorcellen. Afhankelijk hiervan zijn ze meer of minder gevoelig voor chemotherapie en kan de overleving beter of slechter zijn. Uw dokter kan dit met u bespreken.

Veruit de meest voorkomende soort is het primaire glioblastoom, IDH-wildtype. Een minder vaak voorkomende variant is het secundaire glioblastoom, IDH-gemuteerd. In dit geval is het glioblastoom ontstaan uit een laaggradigere tumor en is de prognose in het algemeen beter dan van het primaire glioblastoom.

In veruit de meeste gevallen is niet bekend wat de oorzaak van het glioblastoom is. Uitzonderingen zijn patiënten die in het verleden op het hoofd bestraald zijn geweest en in zeer zeldzame gevallen erfelijke kanker.

Het glioblastoom presenteert zich meestal met hoofdpijn, braken, gedragsverandering, neurologische uitval en/of epilepsie. Dat zal vrijwel altijd een reden voor de huisarts zijn om een patiënt door te verwijzen naar een neuroloog. In een minderheid van de gevallen kunnen de beginsymptomen lijken op overspannenheid, maar wordt de diagnose daarna meestal alsnog vrij snel gesteld. Met dexamethason, een medicijn dat vocht rondom de tumor vermindert, zullen de meeste klachten snel (tijdelijk) verminderen.

Door de neuroloog zal er bijna altijd een MRI-hersenen worden gemaakt. Als daarop een hersentumor wordt gezien, zal er meestal een CT van borst en buik worden verricht, om te bepalen of het gaat om een tumor ergens anders in het lichaam met een uitzaaiing in de hersenen of om een primaire hersentumor. 

Tenslotte zal een hersenoperatie worden verricht, met het doel zoveel mogelijk van de tumor te verwijderen of, als dat niet mogelijk is omdat de tumor te diep in de hersenen of op een gevaarlijke plaats ligt, een hersenbiopsie. Op het weggenomen weefsel kan door de patholoog de definitieve diagnose worden gesteld.

Chemotherapie en radiotherapie bij hersentumoren

Tijdens het traject van de diagnose krijgt u meestal te maken met uw huisarts, een neuroloog in uw eigen ziekenhuis en met een neurochirurg van het Erasmus MC.

Ook maakt u kennis met de verpleegkundig specialist van het Hersentumor Centrum, die uw eerste aanspreekpunt gaat worden bij vragen. Na de operatie wordt u begeleid door de neuroloog in het Erasmus MC. Verder kunt u behandeld worden door de radiotherapeut en de internist.