Neuroom

Hoe vaak komt het voor

Ongeveer 7-8% van de volwassen Europeanen lijdt aan chronische neuropathische pijn, met verstrekkende gevolgen voor de kwaliteit van leven en de arbeidsgeschiktheid.

Neuropathische pijn wordt beschouwd als een zeer hardnekkige vorm van chronische pijn. De diagnose wordt regelmatig gemist, waardoor de behandeling niet of laat wordt gestart. Schade aan de sensibele cutane takjes van perifere zenuwen kan optreden bij invasieve ingrepen en traumatische letsels. Ongeveer 3-5% van alle patiënten met perifeer zenuwletsel ontwikkelt een pijnlijk neuroom. In Nederland is de incidentie van neuropathische pijn na een perifeer zenuwletsel circa 3,5 per 100.000 personen per jaar, wat neerkomt op 580 nieuwe gevallen per jaar.

Deze patiënten komen met klachten van ernstige pijn, overgevoeligheid en koude-intolerantie in het innervatiegebied van de beschadigde zenuw. De klachten worden veelal niet begrepen en kunnen zich ontwikkelen tot chronische pijnsyndromen.

De diagnose ‘neuroompijn’ wordt gesteld op basis van het verhaal en het lichamelijk onderzoek, aangevuld met een diagnostische zenuwblokkade. Bij de meeste patiënten is het teken van Tinel positief.

Bij een neuroom kunnen de klachten verminderen als irritatie of druk op de zenuw wordt voorkomen. Dit kan bereikt worden door middel van een spalk.

Anderzijds kan symptomatische behandeling worden gekozen als er geen operatieve behandelopties zijn, met als een diagnostische blokkade geen pijnvermindering geeft. Er zal een verwijzing naar het pijnteam worden gegeven voor een behandeling met medicamenten of een zenuwstimulator.